Тозанашр
ОБРАЗИ ОЛАМИ БЕГОНА ДАР АСАРҲОИ А. ПУШКИН «САЁҲАТИ АРЗРУМ ДАР ДАВРАИ МУҲОРИБАИ СОЛИ 1829» ВА К. ҲАМСУН «ДАР ДИЁРИ АФСОНАВЙ: ТАҶРИБА ВА ОРЗУҲО ҲАНГОМИ САФАР БА ҚАФҚОЗ
МУАЛЛИФ: Шадрунова Елена Станиславовна, аспиранти МДИБ ТО “Донишкадаи педагогии Ставропол”(Русия, Ставропол)
РАҚАМИ ЖУРНАЛ: 1(78). СОЛИ БАРОРИШ: 2024. ЗАБОНИ МАҚОЛА: русӣ
ЧАКИДА
Мақсади мақола муайян кардани принсипҳои умумии зуҳури тасвири «олами бегона» дар очерки А. Пушкин «Сафар ба Арзрум дар давраи муҳорибаи соли 1829»(1836) ва қайдҳои сафари К. Хамсун «Дар диёри афсона: таҷриба ва орзуҳо ҳангоми сафар ба Кавказ» (1906) мебошад. Омӯзиши тасвири олами бегона ҳамчунон мавзӯи таҳқиқоти бисёре аз олимони муосир боқӣ мемонад, зеро он имкон медиҳад, ки байни ду илм – адабиётшиносӣ ва ҷуғрофия робита барқарор кунем. Барои ноил шудан ба ҳадафи тадқиқот равиши байнисоҳавӣ истифода мешавад. Хусусияти асарҳо дар ҷанбаҳои таърихӣ ва фалсафӣ баррасӣ мешаванд.Дар натиљаи тањќиќ муайян карда шуд, ки образи олами бегона, аз як тараф, воќеияти љуѓрофии Ќафќозро эљод мекунад, аз љониби дигар, тавассути тафсири субъективии муаллиф- њикоянависон ба сифати воќеият роҳи муайян кардани сарҳадҳои "мо" ва "бегона" амал мекунад.
ВОЖАҲОИ КАЛИДӢ
тасвири олами бегона, тасвири Қафқоз, ёддоштҳои сайёҳӣ, антиномияи “худӣ” - “ғарибон”